Yine uyku tutmadı bak, gecenin karanlığında konuşuyorum,

Kendimle.

Baktım uyku tutmuyor, aldım bir fincan kahvemi, hafiften açtım müziğin sesini,

 Diyor ki, yine bana hasret,

gece uykuları, sensizlik ateşten bir gömlek dayan dayanabilirsen....

Beni söylüyor sanki insanın hayalleri çok olur, gel gör ki genelde hepsi hayal kırıklığı,

 Önce hafif bir tebessüm ettirir sonra cam kırıkları gibi saplanır yüreğine...

Aslında ne güzel olurdu dilediğin dilekler,

 Ama nerde?

 Sen baharı çiçekleri bülbülleri hayal edersin, bir bakarsın kışın ortasında yapraksız, çiçeksiz bir kışın içindesin

Etrafında onlarca belki binlerce kişi olur, başını omuzuna koyacak birini bulamazsın

İçine ateş düşer, bir damla su vereni göremezsin

Marifet çok kişi değildi.

Ve de bahar mevsiminde bile değil,

Canına can katmayan, nefesine nefes olmayan

Olmadıktan sonra neyleyesin

Kuru kalabalığı ve neyleyesin taştan kişileri

Sen yüreğine derman olandan haber ver

Yüreğin acıdığında canı yanandan haber ver

Her yaranın bir merhemi vardır

Her kapalı kapının, bir anahtarı olduğu gibi

Sen yaraya değil, yarayı deşene sor

Aşkı şaire sor, sor bakalım nice mürekkepler bitirdi

Sayfalar yetmedi yazmaya

Bitirebildi mi, bir sor...

Bir yoldur hayat

Kimine asfalt

Kimine çakıl taşlarıyla döşenmiş

Hayat bu umduğunuz değil

Bulduğunuzla devam edersiniz,

Ama tam ama yarım... Vesselam